มองตาก็รู้...

อายุคนสั้นลงทุกวัน จะตายวัน ตายพรุ่งก็ไม่รู้ ขอเลือกเก็บเกี่ยวความสุขตราบที่ยังหายใจ...

"โอ้ท วันไหนแกว่างมานั่งร้องไห้ ให้ฉันดูหน่อยนะ"

เพื่อนคนหนึ่งพูดสมัยเรียนมัธยมต้น

และเมื่อเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เข้าวัยทำงาน มีคำพูดจากเพื่อนว่า

"โอ้ท แกเคยเศร้าบ้างไหม(วะ;)"

และวันหนึ่งเห็นข้อความหนึ่งบนหน้าเฟสบุ๊ค อ่านแล้วยิ้ม และ ชื่นชมคนเขียน "บางคนที่ไม่เขียนอะไรที่เศร้า ไม่ดี ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีมุมนั้น แต่เขาเลือกที่จะเขียนในสิ่งที่ดีเท่านั้นเอง"

มุมของป้าโอ้ท : ทำไมเราต้องแสดงความอ่อนแอ หรือ จุดอ่อนแอให้ใครๆเห็น และ รับรู้ด้วยล่ะ เขามองว่าเราแกร่ง เราเข้มแข็งดีแล้วนี่ เราทำให้คนอื่นมีรอยยิ้มได้ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาลืมความทุกข์ความเศร้าเพียงเสี้ยววินาที เราก็ดีใจแล้ว

แม้ว่าใครๆจะมองว่าไร้สาระ ไม่มีแก่นสาร ปัญญาอ่อน ก็ช่างเขา ตราบที่เรารู้ว่าเราทำอะไร ตราบที่เราทำแล้วเราสบายใจ คนที่ได้รับความสุขก็ไม่ใช่ใครอื่น "เรา" นั่นเอง