สมบัติ...ผลัดกันชม

พูดถึงสมบัติ สิ่งที่ปิ๋งเข้ามาให้เห็นภาพในความคิดก็ต้อง เพ็ชร นิล จินดา แก้ว แหวน เงินทอง ของมีค่า หรือ หาค่าไม่ได้เพราะไม่รู้จะให้ค่าเท่าไหร่ถึงจะสาสม...เอ้ยต้องใช้คำว่า เหมาะสมซิ...^--^

สมบัติที่ไม่ใช่ของมีค่าบ้างล่ะ สมบัติที่พ่อแม่มอบให้ด้วยการศีกษา หลายคนรู้สีกเป็นการถูกยัดเยียด แต่สมบัติชิ้นนี้จะช่วยให้มีชิวิตที่ก้าวหน้าได้ถ้ารู้จักนำมาใช้ให้ได้ประโยชน์เต็มที่กับตัวเอง (ผู้เขียนเองไม่ได้ใช้ประโยชน์เต็มที่กับสมบัติชิ้นนี้)

สมบัติที่ดิน สังหาริมทรัพย์ นี่เป็นสิ่งที่เกิดคดีความกันเองในครอบครัว เป็นบ่เกิดแห่งความอิจฉา ความรู้สีกลำเอียง คนมีน้อยอยากได้มาก คนมีมากอยากได้มากขึ้นอีก ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ เป็นเจ้าของสมบัติบางคนจัดสรรไปแล้ว สุดท้ายตัวเองไม่มีที่ซุกหัวนอน ก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆ

คนมีลูกน้อย ที่ดิน สังหาริมทรัพย์มหาศาล ก็คิดมากไปกลัวคนนอกตระกูลที่เข้ามาเกี่ยวดองจะแบ่งแยก สมบัติของตัวไปอีก เป็นสาเหตุที่เกิดความยากในการแบ่งปันให้กับลูกตัวเอง

คิดมากเกินไปก็เกิดปัญหา มีมากเกินไป ก็เกิดปัญหา มีน้อยเกินไปก็เกิดปัญหา ไม่มีอะไรเลย ก็ทุกข์อีกเช่นกัน...

หลายๆคนพูดกันเป็น ขำ ขำ สมบัติ ผลัดกันชม...สามี ภรรยา ผลัดกันชมนี่ซิ เกิดคดีความ เกิดความเสียหาย ทั้งสภาพจิตใจ และร่างกาย

พี่น้องกัน สายเลือดเดียวกัน สมบัติแบ่งปันกันดีกว่า

คนมีมาก แบ่งปันคนไม่มีโอกาสมี หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง ก็ทำให้โลกนี้อยู่ด้วยกันอย่างสบายใจ ไม่ต้องแย่งกัน

ของนอกกายไม่ตาย ยังมีแรง หาใหม่ได้เน่อะ....หลายๆๆคนว่าไว้ แต่กี่คนที่ปฎิบัติได้จริง

อากาศ...อารมณ์...เทคโนโลยี

เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝน  เอ! หรือจะ อบอ้าว เอายังไง แล้วยังจะมีอะไรอีกมากกว่านี้...
เป็นเสียงที่ได้ยินอยู่ทุกฤดูกาลทีเดียวเชียว ไม่ว่าอากาศจะเป็นอย่างไรก็ต้องมีเสียงตามลมมาไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ...

อารมณ์คนเราก็เปลี่ยนไปตามสภาพอากาศด้วย ไงล่ะ ไหงไปลงที่อากศได้ซะอย่างนั้น แต่ถ้าว่ากันไป อากาศก็มีส่วนจริงๆๆนั่นแหละ ยิ่งถ้าวันนั้น อากาศเป็นใจ จิ้มจุด เจ็บจึกเข้าด้วยล่ะก็แหม แทบจะขาดใจเสียให้ได้ แล้วถ้าวันไหนอากาศจิ้มจุดเดือด ร้อนแสนร้อน กับอารมณ์ร้อนๆๆ โอโห ไฟลุกโชติช่วงชัตวาลกันไปใหญ่ซิน่า

จำได้วันหนึ่งนานมาแล้ว อากาศร้อนตับแตก อย่างที่หลายๆคนพูดกัน ขับรถ แอร์เสีย เปิดกระจกก็แล้ว แต่ รถติดวิปโยกย่านเพชรเกษม วันนั้นทำให้ประจักษ์ว่า "ร้อนจนแทบบ้า" เป็นอย่างไร

ว่ากันไป คนอยู่ซีกโลกตะวันตกก็โหยหาอากาศร้อนๆๆ คนอยู่ซีกโลกตะวันออก ก็ร้องหาหิมะ ก็แปลกดีเหมือนกันนะ ทุกสิ่งบนโลกกลมๆๆ มีแต่สิ่งที่แตกต่าง แต่ก็อีกนั่นแหละ ถ้าไม่มีความแตกต่างก็คงจะน่าเบื่อ ไม่มีความตื่นเต้น ไม่มีความท้าทาย ไม่มีสีสัน และก็จะไม่มีการแสวงหาเกิดขึ้น ก็ไม่สนุกกันพอดีเน่อะ

แต่คนเราก็เก่งช่างคิดค้น วัตถุและสิ่งปกป้อง ชดเชยกัน

+อากาศร้อน ก็มีพัดมือ พัดลม แล้วก็แอร์ ช่วยได้ๆๆ
+อากาศหนาว จุดไฟผิงกัน ล้อมวงกันเข้ามา ผ้าห่มหนาๆๆ เสื้อกันหนาวใส่อุ่นๆ และ เครื่องทำความร้อนช่วยได้เยอะ
+ฝนตก กางร่มซะ ใส่เสื้อกันฝนไว้

สมัยนี้อะไรๆ ก็แก้ได้ ชดเชยกันได้ แม้กระทั่งความแห้งแล้ง ชาวนาขาดฝนยังมีฝนเทียม

เงื่อนไข

วันหนึ่งแจ๋ว แอบมองนายจ้างคุยกับคนงาน ซึ่งความจริงเป็นเพียงคนข้างถนนที่ไม่มีงาน ไม่มีกรีนการ์ด เป็นคนไม่ถูกกฎหมายที่อยู่ในประเทศนี้นั่นแหละ...

นายจ้างใจดีมาก พามาบ้าน ให้งานทำ ให้เก็บเศษหญ้า ถอนหญ้าในสวน
เมื่อมองออกไป ทำให้นีกถึงสภาพของหลายๆ คนที่มาจากต่างจัังหวัด จากบ้าน ฐานะไม่สู้ดี มุ่งสู่เมืองใหญ่เพื่อหา แสวงหา งาน สิ่งที่ดีกว่า แม้ว่าตัวเองจะมาไม่ถูกต้องก็ตาม

ปัจจัยนี้ เป็นข้อแม้ เงื่อนไขอัตโนมัติที่ทำให้ถูกเอารัด เอาเปรียบ...
เงื่อนไขที่ทำให้เลือกมากไม่ได้ ไม่มีตัวเลือกมากให้เลือก...
เงื่อนไขที่ไม่สามารถต่อรองได้เลย แม้แต่จะเรียกค่าตัว ค่าแรงให้ตัวเอง...

หันมามามองตัวเอง คนมีเงือนไขที่ดีกว่า ซึ่ง เลือก ทุกสิ่งอย่าง...

คนทุกวันนี้ สร้างเงื่อนไขต่างๆ นาๆ ขึ้นมามากมาย ไม่อย่างหนึ่ง ก็อย่างหนึ่ง เรื่อยไป

หากหันมองคนที่ถูกเงื่อนไขที่ตัวไม่ได้สร้าง แต่กลับเลี่ยงไม่ได้ และเงื่อนไขนั้น เป็นข้อแม้ กระทบกับการยังชีพ ดำรงชีวิต ปากท้อง ด้วย จะพบว่า ยังมีอีกหลายคนที่ตกอยู่ในสภาวะ เงื่อนไขผูกมัดโดยเลือกไม่ได้เลยจริงๆๆ

ในขณะที่อีกหลายคน สร้างเงื่อนไขให้ตัวเอง เผื่อเป็นกำแพงกั้น แม้ว่าโอกาสมีอยู่มากมายในเบื้องหน้า แต่เงื่อนไข ข้อแม้ ที่ตัวสร้างขึ้นมา ทำให้มองข้ามโอกาสเหล่านั้นไป จนกลายเป็น ไม่มีโอกาส...

นี่ละ คน.