"วันนี้เงียบจัง"
"เหงาจังเลย"
ย้อนเวลากลับไปเมื่อป้ายังเป็นวัยฝัน วันไหน ที่ป้าไม่มีคนที่อยู่ในฝันของป้า หรือไม่มีคนที่ป้าเก็บมาฝันของป้าคนเดียววันนั้น สองคำนี้จะแวะเวียนมานั่งอยู่ในสมองของป้า
เมื่อป้าโตขึ้น มีงานทำ มีกิจกรรมร่วมกับคนแปลกหน้าใหม่ๆเพิ่มขึ้น เป็นกบหงายกะลา ป้าเห็นโลกกว้างขึ้น ผู้คนรอบตัวมากมายเจ้า เงียบ ไม่วิ่งเล่นในสมองของป้าแล้ว แต่เจ้าเหงาซิยังคงเล่นสนุกอยู่ในสมองว่างเปล่าของป้าอยู่นานหลายปีทีเดียว
และเมื่อวันที่ป้าเลือกที่จะก้าวขาออกจากบ้านอย่างถาวร ไปบ้านหลังใหม่ของชิวิตป้า ป้าได้พาเจ้าเงียบ และ เจ้าเหงาไปกับป้าด้วย แต่...ทั้งสองกลับไม่วิ่งเล่นอยู่ในสมองว่างๆ ของป้าซะแล้ว หรือว่า ยังอยู่ที่ไทยไม่ได้ขึ้นเครื่องบินมากับป้าน๊า ^_^ ป้านีกสงสัยว่า เพราะในสมองของป้ามี"คุณกระดูกคู่" ชิ้นอวบๆ ที่แสนใจดีนั่งอยู่คับพื้นที่ เลยทำให้เจ้าเงียบ กับ เจ้าเหงาไม่มีที่วิ่งเล่น
สำหรับป้า ณ วันนี้ ถ้าป้าคิด(ถึง)ว่าเงียบ เจ้า(ความ)เงียบก็จะมา ถ้าป้าคิด(ถึง)ว่าเหงา เจ้า(ความ)เหงาก็จะมา แต่ถ้าป้าไม่คิด ป้าไม่เรียกเจ้าเงียบ กับ เจ้าเหงาก็ไม่มาอยู่กับป้า ป้าเรียกหาสิ่งที่ทำให้เวลาผ่านไปด้วยความสนุก เพลิดเพลิน สบายใจ
ใช่...ป้าไม่เถียงว่าในบางนาที ป้าเผลอเรียกเจ้าเหงาเข้ามา แต่ไม่ได้วิ่งเล่นอยู่ในสมองป้านานเพราะมีหลายสิ่งมากมาย สนุก เพลิดเพลินแย่งกันกระโดดเข้ามาอยู่ในสมองของป้าไม่เว้นแต่ละนาที
No comments:
Post a Comment