17 กุมภาพันธ์ 2559
ในความคิดเห็นส่วนตัวของป้าโอ้ท คนทุกคนฉลาด แม้จะไม่ถึงขั้นนักปราชญ์ก็ยังฉลาดกันทุกคน เพียงแต่ว่าจะมากหรือน้อย จะเฉลียว หรือ ไม่ฉงน หรือ จะคิดไตร่ตรอง หรือ ไม่ไตร่ตรอง คือความต่าง
บางคนไม่รู้ตัวเองว่าสิ่งที่แสดงว่าตัวนั้นแสนจะฉลาดกว่าใครๆ แต่สิ่งที่ผู้คนเห็นกลับเป็นตรงข้าม
บางคนเจตนาแสดงตัวว่า " ข้านี่ล่ะฉลาดสุดๆ" แต่สิ่งที่ตนแสดง คนอื่นเขาสัมผัสได้ถึงความเขลา
บางคนฉลาด รู้จริง แต่เสงี่ยมเจียมตัว คนนี้ล่ะฉลาด
ตามที่กล่าวไว้แล้วว่า นั่นเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของป้าโอ้ท
และอีกนั่นแหละ ความคิดเห็นในตัวของป้าโอ้ทเอง ป้าโอ้ทคิดว่าตัวเป็นคนที่สำรวจตัวเอง อะไรที่รู้ก็บอกว่ารู้แต่รู้น้อย เพราะป้าโอ้ทมั่นใจว่าตัวเองรู้ไม่จริง อะไรที่ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ แต่ป้าโอ้ทจะไม่ใช่ไม่รู้แบบเขลา ป้าโอ้ทจะพยายามหาคำตอบ จะดิ้นรนขวนขวายก่อน เมื่อที่สุดแล้วยังไม่เกิดความสว่างในความคิด ยังไม่เกิดความฉลาดขึ้นมาไข ป้าโอ้ทจะถามผู้รู้ ผู้รู้ ผู้ที่ป้าโอ้ทคิดว่าเขาจะไขข้อนั้นๆ ให้ป้าโอ้ทได้ ซึ่งผู้รู้ที่ป้าโอ้ทคิดว่า คนนี้ล่ะ เขาอาจจะไม่ได้รู้จริงก็ได้ แต่เพราะผู้รู้คนนั้นเป็นผู้ที่ป้าโอ้ทมั่นใจว่าเขารู้ หลายๆ ครั้ง ป้าโอ้ทพบว่าผู้รู้ ที่แสดงตนว่ารู้ ทำให้เรามั่นใจว่า ใช่ล่ะ คนนี้ล่ะ กลับเป็นผู้ที่เขลา เพราะเขาไม่ได้รู้ แต่แสดงตนว่ารู้ ทำให้ผู้อื่นเชื่อมั่น นี่เป็นการทำลายความเชื่อมั่นของตัวเองให้หมดไปจากคนอื่น จัดอยู่ในประเภท คนไม่ฉลาด แต่แสดงตนว่าฉลาด และคนที่เชื่อก็ช่วยไม่ได้ ฮ่าฮ่า แต่ในที่สุดคนที่หลงเชื่อจะหมดศรัทธาในตัวผู้นั้นไปเอง
แต่ก็อีกล่ะ ป้าโอ้ทก็มีจุดที่ตัวเองแสดงออกโดยที่ไม่รู้ตัว ซึ่งจุดนี้หลายๆคนก็จะเห็น และก็เห็นในมุมที่แตกต่างกันออกไป หลายคนบอก หลายคนไม่บอก ก็ตามแต่อัธยาศัย
เอาเป็นว่าถ้าทุกคนสำรวจตัวเองกันบ่อย ก็คงจะทำให้ความเขลาที่แสดงออกมาน้อยกว่าตอนที่เราไม่สำรวจตัวเองเน่อะ
ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ
จบ
